Week 9, Loch
Gebeurt er iets wanneer je steeds weer een blik werpt op dat ene schilderij? Wordt er als een ui iets afgepeld, of juist als een parel ergens een glimmend laagje omheen gelegd? Bereid het je ergens op voor? Relativeert het? Of zijn die verzamelde fragmenten van andere levens, andere manieren van kijken en doen, een scalp ter bevestiging van onze eigen identiteit? Zijn zij eerder een teken van macht dan kwetsbaarheid? Bevestigt de blik op de kunst dat wij het ons kunnen veroorloven ons ertoe te verhouden? Een signaal van het bevoorrechte leven dat we leiden? Onderdeel van een omgeving waarin design, kantoorbeplanting, luchtbehandeling, kunst en een comfortabel inkomen, hand in hand gaan? Ik hoop van niet. Ik hoop niet op kunst die ogen sluit in plaats van opent. Ik hoop niet op een kunst die viert hoe ver we gekomen zijn. Een kers op de taart.