Week 4, Bijziend
Op LinkedIn zet Verily Klaassen iedere week een werk uit de Rabo Kunstcollectie in de spotlights. In de serie Kunst in Tijden van quarantaine deelt ze als troost, inspiratie, ter verbeelding, reflectie of gewoon als afleiding prachtige, inspirerende werken die we in gewone tijden ergens aan een muur zouden kunnen zien hangen.
Volg haar als je dat nog niet doet: https://www.linkedin.com/in/verily-klaassen-7072783/
In aflevering 13 deelt ze een werk van Robert Zandvliet (1970). Het werk verbeeld de golven van de zee. Dit werk was weer geïnspireerd op een werk van Piet Mondriaan: Pier and Ocean (1915). Een klein digitaal onderzoekje toont me zeker 25 werken in de digitale kunstcollectie met soortgelijke vergezichten.
Ook Arne plaatste een werk van een vergezicht vorig week: in zijn video Venice Beach Whistler wacht hij op het strand van Venetië op dat wat zich aandient, dat wat zal aanspoelen met de tijd.
Pier and Ocean - Piet Mondriaan
Al die schilderijen, foto’s en video’s van eindeloze vlaktes brengen herinneringen naar boven van die keer dat ik een uur met mijn voeten in de branding stond te kijken naar de zee, of die keer dat ik hoog in de bergen van Italië was en het gevoel had dat ik heel Italië kon overzien, die keer in Zuid-Afrika dat we op de lege graslanden stonden met zo ver al je kon kijken geel gras en hier en daar een groepje struikgewas. Ik voelde me dan als mens nietig, niet meer dan een onderdeel van een geheel.
Tegelijkertijd opent het zo veel mogelijkheden.
Het triggert mijn zijn om los te komen van wat we als waarheid kennen, het vraagt om eigen invulling. Juist bij de (schijnbare) afwezigheid van begrenzing mag de geest zelf vormen maken, fantaseren over alternatieve manieren van leven, over een toekomst waarvan we de contouren nog niet eens kunnen zien.
De laatste zin die Verily onder haar bericht schrijft is:
Laten we hopen dat we binnenkort weer naar een horizon kunnen turen.
Dat deed me grappig genoeg denken aan een bericht over een onderzoek naar bijziendheid onder kinderen dat ik 2 jaar geleden las op de NOS, ik heb het onderzoek even opgezocht:
Uit onderzoek van het Erasmus MC naar bijziendheid onder kinderen komen de volgende cijfers naar voren: Bij kinderen van 6 jaar oud is ongeveer 2,5% bijziend, bij kinderen van 9 jaar oud is dat percentage gestegen naar 12,5%. Bij kinderen van 13 jaar oud is al 25% bijziend en de verwachting is dat dat percentage bij deze groep kinderen oploopt naar 50% bij een leeftijd van 21 jaar.
De belangrijkste redenen voor het bijziend worden zijn: De dagen voornamelijk binnen doorbrengen en het onafgebroken kijken naar laptop, tablet en smartphone.
Bijziendheid ontstaat wanneer het oog te weinig licht binnen krijgt en als men onvoldoende oefent om in de verte te kijken.
Kortom: als je te veel dichtbij kijkt wordt het vermogen om veraf te zien vanzelf slechter.
