Rust, ruimte en richting dankzij een vermogensplan

Camping Zeeburg aan de rand van Amsterdam was dertig jaar lang Toons levenswerk: sociaal, duurzaam en eigenzinnig. ‘Een Gallisch dorpje in het IJmeer’, noemt hij het. Toen opvolging uitbleef, volgde de vraag: hoe behoud ik de ziel van de camping als ik zelf niet meer aan het roer sta?

Een overname door een grote keten bleek geen optie. ‘Die zouden alles uniformiseren. Onze eenvoudige hutjes die juist zo’n welkome plek zijn voor jonge backpackers, ons vegetarisch restaurant, bezoekers en collega’s die bewust voor onze sfeer kozen – dat zou allemaal verdwijnen. Dat wilde ik niet op mijn geweten hebben.’

De oplossing kwam in de vorm van een stichting die de camping volgens het steward-ownership-model voortzet. ‘Rabobank zag potentie in die constructie. Dankzij hun financiering kon de stichting mij uitkopen.’

Na de overdracht startte Toon een traject met vermogensplanner Ilse Geijsel. Samen brachten ze in kaart hoeveel hij en zijn vrouw Judith nodig hebben om goed te kunnen leven, nu en later – en wat ze hun kinderen kunnen nalaten. Voor het eerst in jaren ging het niet over investeren in zijn bedrijf, maar over investeren in zijn eigen leven en dat van zijn gezin.

Daarop had hij een uitgesproken visie: ‘Onze kinderen zijn bevoorrecht: ze hebben alles meegekregen’, zegt Toon. ‘Ik wil ze helpen in het leven, maar niet met te veel geld. Daar word je niet gelukkiger van. Bovendien vinden we dat wij ook de verantwoordelijkheid hebben om terug te geven aan de samenleving.’

Ilse formuleerde een helder rapport met verwachte kosten, van studiekosten tot eventuele zorgkosten later. De conclusie: de helft van het vermogen is ruim voldoende voor Toon en Judith om hun levensstijl kunnen voortzetten en hun kinderen een goede toekomst te geven. De andere helft bleek vrij besteedbaar. Met hulp van Niels Kattenberg, filantropiespecialist bij Rabobank, richtten ze een ANBI-stichting op. Toon: ‘Niels was onmisbaar. Dankzij hem kunnen we veel schenken aan doelen die ons raken.’

Ilse stelde naast de vermogensplanning ook andere kritische vragen: ‘Wat als jullie morgen overlijden – is er dan genoeg geregeld voor de kinderen?’ ‘Wat doen jullie bij wilsonbekwaamheid?’ Die aanpak bracht Toon en Judith ertoe om bewuste keuzes te maken én het gesprek daarover aan te gaan binnen hun gezin.

Voor Ilse is het elke keer weer waardevol om ondernemers als Toon te begeleiden. ‘Je brengt overzicht aan in iets wat voor veel mensen overweldigend voelt. En dat gaat verder dan de ondernemer zelf – je betrekt ook de partner en het gezin. Dat leidt tot waardevolle gesprekken die anders niet gevoerd worden.’

Hoewel Toon na de bedrijfsoverdracht de stap naar een vermogensplanning zette, raadt Ilse wel aan om eerder te beginnen. Het liefst een of twee jaar voor een grote financiële of levensverandering, zoals de verkoop van je bedrijf. ‘Dan kan je goed en rustig beslissingen nemen: over het moment van overdracht, hoe je wilt dat je toekomst eruitziet én wat je nodig hebt als opbrengst voor je bedrijf. Ook in eerdere fasen van ondernemerschap is een vermogensplan overigens waardevol om richting en overzicht te krijgen. Het is geen eindpunt, maar een vertrekpunt.’