Waarom ik, als moeder, weer fulltime ben gaan werken

Iedere werkende ouder stelt zich vast wel eens de vraag: "Doe ik het wel goed voor mijn kinderen?". En vrouwen, zeker in Nederland, stellen zichzelf die vraag misschien nog net wat vaker.

Voor mij was afgelopen zondag – Moederdag – weer eens zo'n moment. Lekkernijen, knutselwerkjes en een heuse brief kreeg ik bij het ontbijt.

Een beetje doorvragen over de betekenis van het schrijfsel leerde dat onze jongste het 'best een beetje jammer' vindt dat mama 'zoveel werkt'. Potverdrie. Daar ging mijn zorgeloze zondag.

Nou is mijn zoontje niet de enige die zijn moeder veel aan het werk ziet. Steeds meer Nederlandse vrouwen hebben immers betaald werk, en ook het aantal uren dat zij gemiddeld werken, stijgt gestaag. Al blijft een deeltijdbaan, voor het vrouwelijke deel der natie, nog altijd de norm. Voor hoogopgeleide vrouwen een baan voor 31 uur per week, om precies te zijn.

Ook op mijn contract stond tot begin vorig jaar 32 uur als arbeidsduur. Weliswaar waren er meer uren nodig om mijn werk 'rond' te krijgen, maar die organiseerde ik er aan de randen van de dag en werkweek wel bij, zoals zoveel deeltijders dat doen.

Het was mijn baas die me over de drempel hielp om op een fulltime contract over te stappen. Dat deed hij door het gewoon voor te stellen, met als krachtig argument dat ik dan ook volledig betaald zou worden voor mijn werk. Wat daarbij trouwens niet hielp was de marginale druk: de extra contractuele uren bleken netto flink minder op te leveren als gevolg van een ongunstige belastingstructuur.

Maar wat bleek? Vijf dagen werken vind ik prettiger. Thuis is het wel zo duidelijk; en op kantoor minder gehaast. Eerlijk gezegd mis ik de wekelijkse race om de gemiste werkdag in te halen als de zaterdagse boodschappen in een overvolle supermarkt. Het netto financiële voordeel van de extra contractuele uren was in eerste instantie minder dan gehoopt, maar toch een significante plus op de rekening – iets waar zelfs de kinderen het voordeel van inzien.

Is dit een pleidooi voor alle moeders en vaders om vooral fulltime te werken? Dan moet je toch bij iemand anders zijn. Wij hebben thuis inmiddels alle mogelijke combinaties tussen samen 50 procent en samen 100 procent werken al wel uitgeprobeerd en zijn tot de conclusie gekomen dat de ideale combinatie tussen zorg en werk niet bestaat, althans niet in ons gezin. Voor elk gezin is iets anders nodig of optimaal. En ook financieel heeft lang niet iedereen zoveel keuzevrijheid.

Dit is wel een pleidooi voor een beter belastingstelsel, waarin meer werken meer loont. Maar bovenal is het een pleidooi voor het goede gesprek, met je partner, met je kind en tussen baas en werknemer. Voor vrouwen en mannen.

Als we hiervoor op het werk een vast moment benoemen, vergeten we het niet en voorkomen we dat we dit gesprek alleen met vrouwelijke werknemers voeren. De eerste woensdag van juni - tussen moederdag (tweede zondag in mei) en vaderdag (de derde zondag van juni) - lijkt me wel een mooi moment voor het jaarlijkse Werk en zorg, hoe doe jij het? – gesprek.


Eerder verschenen bij RTL Nieuws - Opinie.