De financiële markten zijn eveneens verrast door deze inflatiegolf. Tarieven voor inflatieswaps (instrumenten waarmee het risico op hogere inflatie kan worden ingedekt) zijn in het afgelopen jaar hard opgelopen. De vraag is echter of dit daadwerkelijk hogere inflatieverwachtingen onder beleggers reflecteert, of dat het voornamelijk een weerspiegeling is van een markt die meer inflatierisico’s ziet.

Om antwoord te kunnen geven op deze vragen, gebruiken we een zogeheten termijnpremiemodel. Het idee achter deze categorie modellen is dat beleggers doorgaans een extra vergoeding vragen om een instrument met een langere looptijd aan te houden dan een vergelijkbaar instrument met een kortere looptijd. In theorie zou een belegging in een 2-jaars swap hetzelfde moeten opleveren als een investering in een 1-jaars swap waarbij de belegger de opbrengsten direct investeert in een nieuwe 1-jaars swap. Maar in de eerste situatie geeft de investeerder flexibiliteit op, bijvoorbeeld om de strategie te herzien als de inflatievooruitzichten veranderen. Voor dat risico eist hij een extra vergoeding. Dit betekent dat we met behulp van de verschillende looptijden kunnen inschatten hoeveel er ‘pure’ inflatieverwachting is, en hoeveel er aan extra ‘risicopremie’ wordt geëist.

Selecteer gewenste artikelen