Duurzamer recyclen begint straks op Brabantse bodem

In de bedrijfshal in Esbeek klinken doffe klappen als de persmachine plastic samendrukt tot vierkante balen. Vorkheftrucks rijden af en aan. Van de nieuwe, innovatieve sorteermachine is nog niks te zien. Sterker nog: de bouw van de nieuwe hal daarvoor moet nog beginnen. Toch zijn de verwachtingen hooggespannen

‘Tot nu toe kunnen gangbare sorteermachines gebruikt plastic alleen sorteren op type kunststof en kleur. Dankzij onze innovatie voegen wij daar straks iets aan toe. Dan kunnen we óók sorteren op basis van chemische eigenschappen’, vertelt algemeen directeur Twan Hesselmans enthousiast. ‘Daardoor houden we verschillende homogene stromen plastics over met hoogwaardige kwaliteit. Die verwerken we tot balen plastic folie waar later hoogwaardig re-granulaat van kan worden gemaakt. En dat is weer de grondstof voor nieuw plastic.’

‘Sorteren op basis van chemische eigenschappen is belangrijk voor de afnemers van het re-granulaat’, vervolgt Twan. ‘Dat zijn bedrijven in de verpakkingsindustrie. Zij kunnen daardoor een hoger percentage re-granulaat verwerken in hun verpakkingen, zonder dat de kwaliteit van hun product achteruitgaat. Ze hebben dus minder virgin granulaat nodig: nieuwe korrels gemaakt van aardolie. Daar stuurt de overheid op aan met nieuwe wetgeving, want het levert milieuwinst op.’

‘Zelf kunnen we gaan concurreren op kwaliteit en prijs. Het re-granulaat dat van onze folie gemaakt kan worden, komt namelijk dichter in de buurt van virgin granulaat. En dankzij de machine kunnen we onze inkoopkosten terugverdienen. We verwerken hier namelijk geen huishoudelijk plastic afval, maar plastic van bedrijven. Als inzamelaar en sorteerder moeten we daarvoor betalen.’

‘In 2018 begon het kwartje te vallen dat het anders moest’, blikt eigenaar Ad Broeckx terug. ‘De markt stond toen op zijn kop omdat China abrupt haar grenzen sloot voor afval – en dus voor plastic. Vervolgens werd Vietnam overspoeld met plastic en trapte ook dat land op de rem. Maar bijna al onze afnemers zaten daar. De lonen zijn er nog dusdanig laag dat het nog te betalen is om gebruikt plastic met de hand te sorteren en te verwerken. Bovendien staan in die landen veel fabrieken die van het re-granulaat weer nieuwe spullen maken.’

'Binnen de Europese Unie is er nog geen oplossing voor het verwerken van ongesorteerd gebruikt plastic,’ gaat Ad verder. ‘We konden ons plastic dus een tijd lang niet kwijt. Gelukkig was er ruimte op het terrein naast ons pand in Esbeek. Maar op een gegeven moment keken we tegen een berg aan van 7.000 ton plastic!’

Broeckx Plastic Recycling kon de export uiteindelijk hervatten. Ad: ‘We zagen wel aankomen dat de regels aangescherpt zouden worden. Tegelijkertijd realiseerden we ons dat ons bedrijf voor tachtig procent afhankelijk was van de export. Daarom zijn we gaan onderzoeken of het sorteren ook machinaal kon en dus in eigen land. Dat scheelt ook nog eens veel vervoersbewegingen.’

‘Over de machines op de markt waren we niet tevreden’, gaat Twan verder. ‘En scheiden op basis van chemische eigenschappen werd als onmogelijk beschouwd. Uiteindelijk zei leverancier Bollegraaf: het móet kunnen. De afgelopen zeven jaar hebben we samen gewerkt aan de ontwikkeling van deze innovatieve machine.’

De bouw van de hal en de machine vormen een miljoeneninvestering. ‘We konden op zoek gaan naar partners om er samen in te stappen. Maar het liefst blijven we zelfstandig’, legt Ad uit. ‘Mijn neven Koen Vromans en Twan nemen het bedrijf over. Dan is het toch het mooist als zij op eigen kracht verder kunnen als familiebedrijf? We zijn met banken gaan praten en kregen gelukkig ook een subsidie via de DEI+ regeling van de overheid.’

‘Uiteraard hebben we de plannen aan Rabobank voorgelegd’, vervolgt Ad. ‘Daar deden mijn ouders al zaken mee en dat is altijd zo gebleven. Maar als ondernemer moest ik het natuurlijk professioneel aanpakken, dus hebben we ook drie andere banken benaderd. Eentje haakte meteen af, met twee andere gingen we verder. Toch kwamen we weer uit bij Rabobank.’

‘Onze accountmanager Maurice Peeters kent ons al jaren en kent onze branche goed. Dat scheelt veel’, vult Twan aan. ‘Ook met de financiering zijn we weer goed geholpen.’ Het bedrijf kreeg onder andere een Rabo Impactlening. Dat is een lening met rentekorting voor bedrijven en organisaties die ondernemen met duurzame of maatschappelijke impact.

‘Uiteraard krijg je die alleen als je voldoet aan bepaalde voorwaarden’, licht Maurice toe. ‘Je moet bijvoorbeeld een keurmerk hebben. Dat ontbrak hier, maar dit initiatief is zó mooi dat we er als bank toch een bijdrage aan wilden leveren. Vanuit de Circulair Ondernemen Desk hebben we een opinie gekregen. Daardoor konden we de eis voor het keurmerk laten vervallen. Zo denken we met klanten mee.’

‘In feite werken we toch met partners, want zo zien we Bollegraaf en Rabobank’, meent Ad. ‘Waar dat door komt? We kunnen bijvoorbeeld álles tegen elkaar zeggen.’ Daar haakt Twan meteen op in. ‘Over de sprinklers hebben we bijvoorbeeld stevig gediscussieerd. Die moesten we opnemen in het plan vanwege de brandverzekering, maar wij geloofden niet erg in het systeem. Toch zijn we tot een goede oplossing gekomen.’ En zoals Maurice het verwoordt: ‘Er zijn niet veel maatschappijen die een recyclingbedrijf willen verzekeren, dus dat was inderdaad een lastige. Gelukkig is het onderlinge vertrouwen zó groot dat het niet erg is als het even schuurt.’

Intussen heeft de Europese Unie aangekondigd dat Europa de export van kunststofafval gaat verbieden. Ook het verplicht gebruik van een percentage gerecycled plastic in producten zit eraan te komen. ‘We hebben tijdig vooruitgekeken, en concrete stappen gezet om bij te dragen aan een duurzamere wereld’, aldus Twan. Ad valt hem bij. ‘Ik ben er bovendien trots op dat we zelfstandig kunnen blijven. En vooral: dat we in onszelf zijn blijven geloven.’