Wij willen er gewoon voor zorgen dat we in 2025 nog steeds boer kunnen zijn
Waarom je alleen met je eigen hachje bemoeien als je ook de toekomst kunt veranderen voor jezelf, maar ook voor de hele agrarische sector?
Peter Meedendorp uit Onstwedde zet zich, als voorzitter van de Europese Raad voor Jonge Boeren, in voor de belangen van de Europese boeren van morgen. Europa staat als bestuurslaag veel te weinig bij mensen op het vizier, vindt hij. ‘Terwijl er enorm ingrijpende beslissingen worden genomen.’
HET VALT NIET mee om een afspraak te maken met Peter Meedendorp. Druk, druk, druk is de 23-jarige: op het akkerbouwbedrijf dat hij runt met zijn vader en broer – zetmeelaardappels, uien, mais, bieten en nog meer. En met loonwerk, voornamelijk in de veehouderij. En sinds vorig jaar zomer is hij ook nog een paar dagen per week in Brussel. Want toen werd hij gekozen tot voorzitter van het CEJA, de Europese Raad voor Jonge Boeren.
Eigenlijk kon het bijna niet anders. Als jongetje van tien zat hij al vol aandacht naar het journaal te kijken. Een bachelor in Internationale Betrekkingen volgde, daarna een master in Landbouweconomie en praktijkervaring op het familiebedrijf. En een bestuursfunctie bij het Nederlands Agrarisch Jongeren Kontakt (NAJK), waar hij de portefeuille internationaal en Europees had. En nu het voorzitterschap in Brussel. Zo wist hij drie grote passies te combineren: akkerbouw, ondernemerschap en Europa.
Twee kanten op
Het CEJA werd opgericht in 1958 om de belangen van jonge boeren te behartigen. Nu heeft de bond 33 leden uit 24 landen, veelal EU-lidstaten. Zijn functie omschrijft hij als ‘twee kanten op’. ‘Naar binnen toe zorg je dat er in je eigen geledingen mandaat is voor wat jij als bestuurder aan het doen bent. Tegelijkertijd neem je je leden mee in wat er in de buitenwereld gebeurt. Vervolgens werk je naar buiten toe, om te zorgen dat wat die club wil, ook realiteit wordt. Dat er zo veel mogelijk realiteitszin in de wet- en regelgeving komt. Europa staat bij veel mensen niet bepaald scherp op het netvlies, vertelt Meedendorp aan de keukentafel in Onstwedde. Onterecht, zegt hij, zeker in de landbouw. ‘Eigenlijk alle landbouwwetgeving die we hebben, komt links of rechts voort uit Europese verordeningen en richtlijnen. Neem de Green Deal.’ Die heeft, zegt Meedendorp, pas in de laatste fase aandacht gekregen in de media - alles was toen al in kannen en kruiken. ‘Dat terwijl de Deal een complete verandering van het landbouwsysteem voorstelde.’
Tekst Karin Sitalsing
Fotografie Frank Ruiter