Turkije is de uitzondering, niet de regel

Sinds Turkije begin dit jaar het beleid van de centrale bank omgooide en de rentetarieven verlaagde, is de koers van de lira met 45% gedaald. De inflatie die daar het gevolg van zal zijn, zal de economie hard raken. Het gevaar van kapitaalrestricties is niet denkbeeldig. Een vijfjaarsrente van 21% is daarvoor geen aantrekkelijke vergoeding.

Toch is Turkije de uitzondering op de regel in opkomende markten. De meeste landen hebben hun rentetarieven tijdig verhoogd als reactie op de hogere inflatie. Ze zien dan ook hun fundamentals verbeteren. De lopende rekening is in bijna alle regio’s positief en de valutareserves zijn aanzienlijk. Opkomende landen profiteren van exportherstel en hogere grondstoffenprijzen. Actieve beheerders zullen Turkije de laatste jaren hebben vermeden en buitenlandse beleggers hebben dan ook vaak geen exposure meer.

Het herstel dat de kredietmarkten lieten zien in de pandemie is bij schuldpapier van opkomende markten tamelijk snel afgebroken. Ze zijn dan ook historisch eerder goedkoop dan duur op de huidige spreadniveaus. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de angst voor Covid, omdat de vaccinatiegraden er lager liggen. Dat opkomende economieën niet de ruimte hebben om voor een ruim begrotingsbeleid te kiezen, is voor deze economieën ongunstig en daarmee ook voor hun spreads en valuta, in weerwil van de goede overheidsbegroting. Een groter gevaar zit echter in de sterke dollar en de hoge inflatie. Wanneer de inflatie volgend jaar echter gaat afnemen, zullen opkomende markten daar het meest van profiteren omdat de hoogrentende obligaties een alternatief zijn voor de laagrentende staatsleningen in de ontwikkelde markten.

Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.