Fed geeft rente een zetje
De oplopende rente betekent niet het einde van de bull market in aandelen, maar zorgt voor een verschuiving binnen de aandelenmarkten. Zolang er sprake blijft van bovengemiddelde economische groei, positieve winstgroei en negatieve tot zeer lage reële rentes, is er een basis voor positieve aandelenrendementen.
De draai op de obligatie- en aandelenmarkt is geen reden om afscheid te nemen van de overweging van aandelen. De rente zit sinds december in de lift en sinds het verschijnen van de notulen van de Fed, heeft de rente nog een zetje gekregen. Het is niet zozeer het niveau van de rente die de markt onder druk zet, maar de snelheid waarmee de stijging heeft plaatsgevonden. De vraag is uiteraard of dit in deze mate en snelheid doorzet. De markt wist al dat de Fed de verkrappingscyclus zou starten en er werden drie renteverhogingen ingeprijsd.
Maar de mogelijkheid die de Fed openhoudt om later dit jaar ook te starten met het normaliseren van de balansomvang van de Fed, is nieuw. Dit is aanmerkelijk sneller dan in de periode 2015 tot 2019. Toen werd er pas na vier renteverhogingen (juni 2017) gestart met de verkoop van obligaties om de balansomvang van de Fed terug te brengen. Inmiddels houdt de markt voor ruim 80% rekening met een eerste renteverhoging in maart en ruim drie verhogingen in totaal voor dit jaar. De rentecurve is ook iets steiler geworden.
De vraag is hoe snel de pijngrens voor aandelen wordt bereikt. In 2018 kwam de pijngrens in het vierde kwartaal in beeld bij een 10 jaars rente van 3%, nadat de Fed de rente in dat jaar voor de vierde keer had verhoogd. Er was toen inmiddels sprake van een reeks van negen verhogingen sinds 2015 en de verkleining van de balans was toen al ruim 1,5 jaar gaande. De situatie nu is anders met de inflatie. We verwachten dat in de komende maanden de inflatiedruk geleidelijk afneemt, al blijft de inflatie nog hoog. We staan nu aan het begin van de verkrappingscyclus, er is sprake van bovengemiddelde economische groei en een winstrecessie lijkt nog ver weg. Bij de eerdere verkrappingscyclus konden aandelen gemiddeld genomen ook prima presteren, uiteraard met de nodige volatiliteit, maar dat was meer te wijten aan andere factoren. Het verschil met de eerdere cyclus is dat nu niet alleen sprake is van negatieve reële rentes, ook de gemiddelde schuldniveaus van het bedrijfsleven staan op het laagste niveau in de afgelopen 15 jaar.
In de markt wordt er ook duidelijk onderscheid gemaakt en er zijn niet alleen verliezers. De verschillen op sectorniveau vallen op en dit geldt des te meer voor individuele aandelen. De sector ‘energie en financiële dienstverlening’ staat respectievelijk 11,6% en 5,2% in de plus, terwijl de sector ‘IT’ 3,9% in de min staat. Stevige verliezen zijn vooralsnog vooral te zien voor bepaalde techbedrijven met torenhoge waarderingen zonder positieve kasstromen. Het valt daarbij op dat de zogenaamde heropeningsaandelen dit jaar goed presteren. Dit doet vermoeden dat de draai op de aandelen- en obligatiemarkten ook gevoed wordt door afnemende zorgen over de economische impact van omikron. Dat de rentecurve in de VS wat is versteild, terwijl de inflatieverwachtingen per saldo licht zijn gedaald, versterkt dit beeld.
De belangrijkste implicatie van de draai in het monetaire beleid is dat beleggers hun rendementsverwachtingen moeten temperen. Maar zolang er sprake blijft van bovengemiddelde economische groei, positieve winstgroei en negatieve tot zeer lage reële rentes, is er een basis voor positieve aandelenrendementen.
Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.