Bij een recessie gaan obligaties weer compensatie bieden

Met het bereiken van 2,75% voor de rente in de VS is de markt geprijsd voor nog 2,5% aan renteverhogingen door de Fed. Het ziet ernaar uit dat de eerstvolgende twee dubbeltellers gaan worden met een verhoging van een half procentpunt. Grotere rentestappen dan 50 basispunten zijn sinds 1994 niet meer voorgekomen. In de twee voorgaande cycli van renteverhogingen (2004-2006 en 2015-2019) zat niet eens een rentestap van 0,5%-punt. Het is duidelijk dat de Fed zich bewust is dat het “achter de feiten” aanloopt. De stijging van de inflatie met 8,5% in de VS brengt ze het schaamrood op de kaken.

Toch is de markt het vertrouwen in de Fed allesbehalve kwijtgeraakt. Het is opmerkelijk dat de rentecurve zo vlak is aan het begin van een verhogingscyclus. Normaliter is de rentecurve steil met een lange rente die hoger is dan de korte, zeker aan het begin van een renteverhogingscyclus. Dat zien we ook in de Eurozone. In de VS is het verschil tussen de tweejaarsrente en de lange rente echter marginaal. Er doen twee verklaringen de ronde. De eerste is dat de markt inschat dat de Fed de rente verhoogt naar een neutraal niveau, waar deze kan blijven. Dat is het niveau waarbij de economie nog wel blijft groeien. Een andere inschatting is dat de Fed de rente blijft verhogen tot de inflatie weer binnen de doelstelling is, hetgeen nu verwacht wordt voor het tweede kwartaal van volgend jaar. Tegen die tijd zou de wal het schip keren en de VS op een recessie afgaan, waardoor een renteverlaging op termijn weer in beeld zou kunnen komen.

De kans dat een recessie zich op korte termijn zal openbaren in de VS is ronduit klein. Daarvoor zijn de trendindicatoren nog te sterk (zie bijvoorbeeld de orderontvangst bij de inkoopmanagers). De economie heeft nog volop momentum van de bedrijfsinvesteringen, de consumentenbesparingen en de overheidsstimulering.

Met de aanhoudend hoge groei en inflatie is het gevaar van een verdere stijging van de lange rente in de VS tot boven de 3% daarom nog duidelijk aanwezig. Het is op zijn minst voorbarig om te stellen dat de Fed al snel de renteverhogingen zal staken. Omdat de VS een netto-exporteur is van grondstoffen als olie, gas en graan zal het veel minder pijn voelen van de oorlog dan bijvoorbeeld Europa en Japan. Ook de hogere defensie-uitgaven zijn voor de VS een stimulans in plaats van een belasting.

Daar komt nog bij dat het voor buitenlandse beleggers na de renteverhogingen door de Fed minder interessant zal worden om in Amerikaanse obligaties te beleggen. Het afdekken van de dollar wordt immers aanmerkelijk duurder voor beleggers in euro of yen volgend jaar. Op dit moment zijn de afdekkosten nog slechts een beperkt deel van het renteverschil van 2%-punt dat de rente in de VS en Duitsland momenteel scheidt. Het dichten van het grote renteverschil tussen de VS en de Eurozone lijkt alleen te kunnen geschieden als ofwel de Europese economie zich weet op te trekken, wat steeds minder aannemelijk wordt, of wanneer de VS richting een recessie gaat.

Omdat het gevaar van een recessie zal gaan toenemen, komt het moment dat obligaties weer hun traditionele beschermende rol kunnen gaan spelen in de portefeuille dichterbij . Na een rentestijging van meer dan 2%-punt in de VS is de ruimte voor koersherstel duidelijk aanwezig, wanneer een recessie zich openbaart. Vooralsnog moeten beleggers echter rekening houden met het gevaar van aanhoudende verliezen als de renteangst aanhoudt en de inflatie hoog blijft.

Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.