Waar zien we de rentes heen bewegen?

Na het laatste inflatierapport in de VS wordt het steeds duidelijker dat de Amerikaanse centrale bank (de Fed) de rente langer hoog zal houden. In navolging daarvan zullen andere centrale banken zich gedwongen voelen dit beleid te volgen, al was het maar omdat de dollar zo sterk is.

In de afgelopen periode is de rente op kortlopend obligaties hard gestegen. De rente op langlopende obligaties is eveneens omhooggegaan, zij het iets minder hard. Na zo’n bruuske stijging volgt meestal een periode waarin de korte rente nog verder stijgt of hoog blijft, maar waarin de lange rente al begint te dalen. In jargon: we gaan van ‘bearish flattening’ naar een ‘bullish flattening’. Daarom komt het moment dichterbij dat langlopende obligaties het koersmatig beter gaan doen dan korte, ondanks dat de rente door de centrale banken nog wordt verhoogd.

Dit jaar steeg de tweejaarsrente in de VS van 0,75% naar 4,5%, de oranje lijn in de grafiek. Daar is alle ellende op de obligatiemarkt op terug te voeren. In navolging daarvan steeg de tienjaarsrente in de VS van 1,5% naar 4,0%. We zien nu eerder ruimte voor de tienjaarsrente om te dalen dan voor de tweejaarsrente.

Dat geldt ook voor de rente in Europa. De tweejaarsrente in Duitsland steeg dit jaar met 2,6%-punt in navolging van de ommekeer in het ECB-beleid. De tienjaarsrente steeg bijna even hard met 2,5% naar 2,25%. Deze volgt namelijk vaak die in de VS, die immers ook met 2,5 %-punt opliep.

De kans op een rentedaling in het korte segment is niet groot: de ECB zal het rentebeleid niet gauw omgooien. Bij de langere looptijden is veel eerder het moment daar dat de rentestijging aan zijn einde loopt, in navolging van wat er met de rente in de VS gebeurt en met het oog op de economische zwakte in Europa.

Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.