Sterk jaar maakt grondstoffen nog niet interessant als strategische belegging

De impact van de pandemie en de oorlog dreven de energieprijzen en inflatie sterk op. Het maakte grondstoffenfutures dit jaar tot een populaire beleggingscategorie, met in de eerste helft van het jaar alsmaar hogere koersdoelen voor grondstofprijzen.

Maar zo snel als grondstofprijzen zijn gestegen, is de daling van de prijzen ook ingezet. De angst voor een recessie speelt hier een voorname rol. Vanaf de top in juni gemeten zijn grondstoffen al met ruim 20% gezakt.

Het onderliggende beeld is erg diffuus. Zo staan olieprijzen al bijna 40% lager dan in juni, waarmee ze inmiddels op het laagste punt van het jaar staan. Dit geldt voor meerdere grondstoffen. Ook graanprijzen zijn in de maanden na de Russische invasie van Oekraïne sterk gedaald. Koper staat sinds begin dit jaar zelfs 15% in de min.

Opvallend is dat inflatie nog altijd hoog is en inflatierisico’s niet helemaal verdwenen zijn. Wie grondstoffen beschouwt als ultieme bescherming tegen elke vorm van inflatie, doet er dan ook goed aan enige voorzichtigheid te betrachten. Het type inflatie speelt namelijk een rol. Wanneer inflatie(angst) vooral gedreven wordt door bijvoorbeeld een mogelijke loon-prijsspiraal, door een structureel tekort aan arbeidskrachten of door een andere oorzaak, dan is de bescherming vanuit grondstoffen minder zeker. Een waardestijging van een breed mandje grondstoffen op de lange termijn is daarmee geen gegeven.

Dit blijkt ook als we het rendement op grondstoffen over een lange periode vergelijken met dat op aandelen en obligaties. Dan zien we een teleurstellend resultaat. Zo blijft bovengenoemde index al sinds 2008 sterk achter bij een belegging in aandelen of staatsobligaties. Zelfs als je rekening houdt met de goede periode tot aan 2008.

Het is hierbij goed om te weten dat beleggers die grondstoffen in hun portefeuille opnemen, niet direct fysieke grondstoffen kopen. Zij zijn om praktische redenen aangewezen op termijncontracten (futures). Die worden gebruikt voor bijvoorbeeld grondstoffenproducenten om hun risico af te dekken. Maar ook door speculanten om in te spelen op verwachte prijsschommelingen. De verwachtingen van toekomstige prijsontwikkelingen spelen naast de daadwerkelijke prijsontwikkeling dan ook een belangrijke rol voor de rendementen die beleggers kunnen krijgen.

Om op lange termijn blootstelling te verkrijgen, worden deze contracten voordat ze aflopen, verkocht. De opbrengsten worden herbelegd in langer lopende contracten. Dit herbeleggen levert niet altijd rendement op: bij een verwachting van op termijn oplopende prijzen, kan het zelfs rendement kosten. Dit komt doordat de contracten steeds tegen een hogere prijs moeten worden “doorgerold”. Hiermee is een belegging in grondstoffen met futures wezenlijk anders dan een directe belegging in grondstoffen.

Periodes waarin beleggers vanwege de negatieve impact van doorrollen een teleurstellend resultaat realiseren ondanks stijgende grondstofprijzen, vormen geen uitzondering. Afgezien van de rente die beleggers ontvangen op hun geld dat als onderpand dient, krijgen ze verder geen dividend of couponrendement. Heel bepalend voor de rendementen is de prijs waarvoor de contracten worden aangekocht en weer worden doorverkocht. Daarmee is de categorie eerder een tactische belegging dan een belegging die je voor de lange termijn aanhoudt in portefeuille. Voor ons is dit reden om grondstoffen niet structureel op te nemen in de beheerportefeuilles.

Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.