Harry Markowitz veranderde de kijk van beleggers op diversificatie

In 1952 publiceerde Markowitz zijn paper Portfolio Selection, waarin hij een nieuwe visie op beleggen voorstelt die behoorlijk verschilt van de methodiek die destijds gehanteerd werd. Zijn stelling houdt grofweg in dat het rendement van een combinatie van diverse beleggingen gelijk is aan het gemiddelde rendement van deze individuele beleggingen. Dit terwijl het risico van zo’n portfolio kleiner is dan de optelsom van het risico van de individuele beleggingen. Hieruit volgt dat het dus beter is om een diverse portfolio aan te houden.

Het zijn de beginselen van diversificatie in beleggen, iets wat we tegenwoordig als vanzelfsprekend zien. Wanneer beleggingen in een portefeuille minder dan perfect gecorreleerd zijn is het door diversificatie mogelijk dat een diverse portefeuille met hetzelfde rendement een lager risico heeft. Een efficiënte portfolio is – volgens deze theorie – een portfolio die voor een gegeven risico het hoogst mogelijke rendement oplevert.

Deze inzichten waren destijds echter nieuw. Beleggers keken voorheen vooral naar de performance van individuele beleggingen, maar het risico en rendement in de bredere context van de portfolio werd minder in ogenschouw genomen. In de jaren na zijn publicatie werd er definitief een andere benadering gekozen voor het doen van beleggingen. Zijn bijdrage aan deze verschuiving leverde Markowitz in 1990 een Nobelprijs op.

Markowitz en zijn werk zijn tot op heden alom bekend onder specialisten wereldwijd en de moderne portefeuilletheorie staat nog steeds de basis van beleggingsbeleid vandaag de dag. Belangrijke financiële modellen en hedendaagse concepten zijn dikwijls gestoeld op de theorieën van Markowitz. Markowitz overleed op 22 juni in San Diego.

Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.