Verlaging Franse kredietrating is geen reden voor zenuwen
Kredietbureau Moody’s heeft de kredietrating van Frankrijk verlaagd. Een logische inhaalslag die al lang in de rente en de koersen van obligaties is verwerkt. We lopen niet voorop om Franse staatsleningen op te nemen in de portefeuilles, maar we zijn ook niet zenuwachtig. Als het eindelijk zou lukken om te hervormen, biedt dat juist kansen.
Met de verlaging van de Franse kredietrating door Moody’s naar Aa3 komt die op hetzelfde niveau als dat Fitch en S&P al hanteerden.
Obligatiebeleggers houden al duidelijk rekening met een lagere rating, want de kredietopslag op Franse staatsobligaties (het verschil met de rente op Duitse tienjaarsleningen) is 0,8%. Dat is hoger dan de opslag die Spanje en Portugal betalen, en dat zijn landen met een single A-rating (lager dan die van Frankrijk). De rente die de Fransen betalen ligt meer in lijn met die van Italië en Griekenland, die met een rating van BBB- nog maar net een ‘investment grade’-status hebben.
Begrotingsperikelen
Het oplopen van de Franse rente is een logisch gevolg van het feit dat de Franse regering is gevallen, waardoor er geen begroting is aangenomen. Dit terwijl voormalig premier Michel Barnier er toch aardig in was geslaagd om de noodzakelijke bezuinigingen naar achteren te schuiven. Maar de kiezer is ontevreden en de populistische partijen willen er hun handen niet aan branden om zelfs iets voor de hand liggends als de pensioenleeftijd op termijn te verhogen.
Zo blijft de politieke onzekerheid aanhouden. De regering is ruim verwijderd van een meerderheid omdat de populistische partijen in Frankrijk zo’n grote achterban hebben.
Het is twijfelachtig of de nieuwe premier, François Bayrou, wel een deuk in het begrotingstekort kan slaan. Maar heel veel verschil zal het niet maken: het begrotingstekort blijft te hoog, en zal zonder begroting waarschijnlijk 6,5% zijn, maar met begroting misschien 6%.
Verdere ratingverlagingen in het verschiet?
De Franse kredietopslag reflecteert al een forse verzwakking van de rating, naar minstens single A. Verdere ratingverlagingen zouden dan ook niet als een verrassing komen. Dat betekent niet dat ze geen impact zouden hebben. Er zijn natuurlijk beleggers die super ratinggevoelig zijn, zoals verzekeraars. Zolang iets AA- is, willen ze het hebben en BBB is uit den boze. Het gevaar is dat zulke partijen op de verkoopknop drukken bij de volgende ratingverlaging.
Verkopen bij een ratingverlaging is natuurlijk een verschrikkelijk slechte strategie. Beleggers die dat doen, verkopen liever tien keer iets met 30% verlies om één keer een verlies van 60% te voorkomen. Maar het verklaart wel waarom beleggers terughoudend zijn om obligaties te kopen waar de rating te hoog is voor de renteopslag, zeker als de trend verkeerd is.
Verschil met Italië
In die trend zit een groot verschil met Italië. Daar zit iemand aan het roer die het heft wel in handen heeft genomen, waardoor de begroting binnen de EU-regels blijft en de rating van Italië eerder zal verbeteren dan verzwakken. Daar wordt de Italiaanse premier Giorgia Meloni nu volop voor beloond door beleggers. Van een besmettingseffect van de Franse malheur is dan ook bepaald geen sprake.
Kortom, we zijn niet zenuwachtig over Franse staatsleningen maar we lopen niet voorop om ze op te nemen. Maar als er daar iemand weet door te pakken zoals Meloni in Italië, dan kunnen het op termijn kansrijke obligaties zijn. Om een idee te geven: de kredietopslag op Italiaanse obligaties is sinds augustus met een half procentpunt gedaald.
Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.