Investeringsplannen zijn een keerpunt voor Europa

Dat de NAVO-landen hun defensie-uitgaven naar 5% van het bruto binnenlands product (bbp) brengen, betekent veel. Rabo Research heeft een uitgebreid onderzoek gedaan naar de economische impact. En die is best positief. Voor Europa, een regio die twintig jaar achterblijvende groei achter de rug heeft, is dat een belangrijk keerpunt.

Vooral Duitsland loopt voorop. In 2029 wil de regering-Merz al op de norm zitten met 3,5% defensie-uitgaven en 1,5% defensiegerelateerde investeringen. Dat is een grote stap: de Duitsers gaan in vier jaar tijd Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk voorbij in defensie-uitgaven, terwijl ze 50% achterlagen.

Hoe gaan ze dit betalen? Het Duitse begrotingstekort zal dit jaar van 33 miljard naar 82 miljard euro gaan. Het stijgt door naar 126 miljard in 2029. Dat betekent dat er veel meer Bunds (Duitse staatsleningen) bij gaan komen.

Nu zullen sommige beleggers misschien denken dat, als er meer Bunds worden uitgegeven en de belangstelling er niet groter op wordt, de koersen moeten dalen. Immers: meer aanbod, dezelfde vraag. Maar zo werken obligatiemarkten niet.

De Duitse overheid is echt geen slechtere debiteur geworden. Als Duitsland meer gaat investeren, gaat de groei toenemen en zal de productiviteit stijgen. Dat betekent weinig inflatierisico en meer belastinginkomsten. Bovendien wordt het gemakkelijker om de Duitse staatsobligaties te verhandelen. Dus alle reden voor beleggers om Bunds tegen dezelfde prijs te blijven kopen.

De vraag is of als er veel meer Bunds zijn, beleggers nog wel obligaties van andere Europese landen willen. Ook hierbij geldt: de Bund is de basis. En de markt prijst de rest qua risico bovenop Bunds.

Voor Frankrijk is het wel een risico dat het meer zal moeten betalen, omdat beleggers makkelijker aan Bunds kunnen komen. Het is dus niet zo dat het verschil in rente tussen Bunds en Franse staatsobligaties kleiner wordt omdat het beleid in Duitsland meer op dat van Frankrijk gaat lijken.

Daar is een oplossing voor: meer centraal, op Europees niveau uitgegeven obligaties (ook wel eurobonds genoemd).

Daar sorteert de Europese Centrale Bank (ECB) op voor. ECB-president Christine Lagarde noemde het in een opiniestuk in de Financial Times ‘Europa’s wereldwijde euromoment’. Nu de dollar van zijn voetstuk valt, ligt er een kans voor de euro om de voordelen te genieten van de status van reservemunt.

Het is nu aan de politiek om de handschoen op te pakken. Er ligt een plan waarbij ieder land 25% van zijn bbp via de EU kan financieren. Dat zou niet alleen zorgen voor een grotere en diepere euro-kapitaalmarkt, maar ook voor een heel ander beleving van beleggers rond Europa, waarbij Europa meer in zichzelf gaat investeren dan dat het de rest van de wereld financiert.

Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.