Rugwind voor groene energie houdt aan: EU countert steunpakket VS
Ondanks verschillende hobbels is 2023 een jaar waarin Europa waarschijnlijk gaat aankondigen zijn groene industrie extra te ondersteunen. Dat is goed nieuws voor het beleggingsthema duurzame energie in onze portefeuille. Wij verwachten dan ook dat dit thema kan blijven doorgroeien na de sterke prestaties in 2022.
De VS en Europa zijn op veel vlakken beste vrienden, maar nu hebben de twee het al een tijdje aan de stok over groene industriepolitiek. Brussel keek eerst lijdzaam toe hoe Washington vorige zomer aankondigde via de Inflation Reduction Act (IRA) vele miljarden in de vergroening van het eigen bedrijfsleven te pompen, en daarmee productie van zonnecellen, batterijen en windmolens naar Amerika te halen.
Groene industriepolitiek in Europa
Maar nu komt ook de EU met plannen om de eigen groene industrie te steunen. En hoewel er nog veel vragen liggen rond de precieze uitwerking, is dat overwegend goed nieuws voor bedrijven actief in de productie van groene technologie.
Zo zijn er al plannen om Europa-breed ambitieuzere productiedoelen te stellen en vergunningverlening te versoepelen. Daarmee kunnen bijvoorbeeld batterijenfabrieken sneller worden gebouwd. Geld ligt iets moeilijker. De Europese industrie kan al putten uit verschillende subsidiepotten, zoals het Next Generation EU-fonds van 805 miljard euro, maar die zijn vaak ondoorzichtiger dan de Amerikaanse regelingen en ook bedoeld voor andere doeleinden. Een nieuw, groen, industriefonds zou helpen, maar dan moeten de begrotingshaviken binnen de unie wel worden overgehaald.
Een andere optie is om lidstaten uit te zonderen van de strenge staatssteunregels. Dan kunnen ze hun eigen industrie op nationaal niveau steunen. Kleine lidstaten zijn daar dan weer niet blij mee. Ze zijn zonder hulp niet opgewassen tegen de financiële vuurkracht die bijvoorbeeld Frankrijk en Duitsland hebben om hun bedrijfsleven te steunen.
Welke bedrijven profiteren?
Hoe het er ook precies uit komt te zien, een steun in de rug voor de Europese groene industrie dit jaar lijkt niet te missen. Daarvoor is het voor Brussel te belangrijk om niet achter te blijven bij Amerika. De bezwaren die vanuit verschillende kampen bij de verschillende opties leven worden onder druk waarschijnlijk vloeibaar, zoals wel vaker in Europa het geval is.
De extra steun is in ieder geval welkom nieuws voor de Europese groene industrie, en daarmee ook voor het thema duurzame energie binnen ons themafonds. Daar beleggen wij in verschillende bedrijven die baat kunnen hebben bij zulke regelingen. Denk aan namen als windturbinefabrikant Vestas, energiebedrijf EDP Renováveis en kabelproducent Nexans.
Wat zijn de risico’s?
Dat klinkt allemaal als een grote goednieuwsshow. Toch kleven er op macroniveau ook risico’s aan groene industriepolitiek. De voorkeur voor spullen van eigen bodem die nu in de VS en Europa ontstaat kan kostenopdrijvend werken. De afgelopen jaren zijn zonnecellen juist dankzij vrijhandel enorm in prijs gedaald. De protectionistische tendens die nu is ingezet verhoogt mogelijk de kosten van de energietransitie voor de samenleving als geheel.
Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.