Geen schrik voor bankobligaties na val Silicon Valley Bank
Het omvallen van de Amerikaanse Silicon Valley Bank (SVB) heeft tot een herinschatting van risico’s geleid. Voor obligatiebeleggers is de schade gering. Zelfs voor wie in diep achtergestelde obligaties van banken belegt, zijn de risico’s acceptabel.
Failliet SVB is geen sinecure
Het faillissement van de Silicon Valley Bank in Californië is een duidelijke schok voor beleggers. De bank had immers activa van hoge kwaliteit, goede winstgevendheid en sterke kapitaalratio’s. Hoewel de autoriteiten hebben ingegrepen en een vergelijkbare situatie eigenlijk niet weer kan gebeuren, dalen rentes en staan aandelen onder druk. Van sommige banken zijn aandelenkoersen ver weggegleden.
Is Europa anders?
In Europa is de bankenmarkt anders dan in de VS en bestaan er naar mijn weten geen pure venture capital banken zoals de SVB. Toch zijn er ook voor Europa wel lessen uit te trekken.
Het gevaar van besmetting richting Europese banken vanuit de SVB is laag. Niet alleen hebben Europese banken een breder gespreide depositobasis, ze zijn ook meer liquide doordat ze meer liquiditeiten aanhouden bij de centrale bank. Ook zijn de banken veel terughoudender geweest in de groei. De verhouding tussen uitzettingen en deposito’s is historisch laag voor Europese banken.
Aan de andere kant houden Europese banken ook veel staatsobligaties aan. Ook die zijn door de rentestijging minder waard geworden. Op het deel daarvan dat banken tot de handelsportefeuille rekenen, worden deze verliezen direct genomen, maar als er posities worden gekocht om tot einddatum vast te houden, zal de pijn over de looptijd genomen worden. Die afboeking zie je dus niet. De buffers van de banken zijn echter zodanig dat ze een dergelijke afboeking wel zouden kunnen lijden zonder dat de kapitaalratio’s door de minimumeisen zouden zakken.
Een verruiming van het beleid voor depositogarantie, zoals we in de VS hebben gezien, lijkt in Europa onwaarschijnlijk. Nu is er al geen overeenstemming over een Europese aanpak. Ook een verruiming van de regels zodat banken staatsleningen volledig kunnen belenen, lijkt voor Europa een brug te ver. Dat is voorlopig ook niet nodig.
Wat betekent dit voor het monetair beleid?
De onrust komt voor de centrale banken niet gelegen. Ze willen door hogere rentes proberen de hoge inflatie te beteugelen. Van de Europese Centrale Bank (ECB) valt niet te verwachten dat ze zich snel van dat pad laten afleiden. Beleggers moeten dan ook rekening blijven houden met renteverhogingen.
Aan de andere kant is de teloorgang van de SVB wel een teken aan de wand dat de renteverhogingen hun tol beginnen te eisen. De Fed (de centrale bank van de VS) staat voor een dilemma.
Beperkt verlies op coco’s van Europese banken
In onze beheerportefeuilles beleggen we in het 1895 Obligaties Opportunities Fonds in diep achtergestelde bankobligaties (zogeheten coco’s). Hierbij zijn we vrijwel volledig op Europese banken gericht. Banken in de VS geven andersoortig kapitaal uit (trust preferred securities), waarin we niet hebben belegd.
De koersverliezen die we bij coco’s zien, zijn beperkt gebleven tot hooguit enkele procenten. Dat verhoudt zich gunstig tegenover aandelen van banken. Wel loopt de opslag op ten opzichte van reguliere obligaties, die immers in koers zijn gestegen. We blijven de voorkeur geven aan diep achtergestelde bankobligaties boven traditionele highyield bedrijfsobligaties.
Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.