Column: wat de prijzen van vis en aandelen gemeen hebben

Afgelopen week viel mijn oog op een stukje van Ben Carlson, een bekende financiële blogger. Carlson haalde een studie aan over de introductie van mobiele telefonie in de Indiase provincie Kerala en het effect op lokale visprijzen. Wat bleek?

Vroeger waren er op dagbasis grote verschillen in het aanbod, en dus de prijs, van vis tussen nabijgelegen havens. De ene haven liep over van de binnengebrachte vis, terwijl er in de andere haven niets te krijgen was.

Zodra de mobiele telefoon op een plek zijn intrede deed, werden deze verschillen veel kleiner. Vissers gingen voordat ze op land aanstuurden eerst bellen om te informeren in welke haven er nog geen vis was binnengebracht, en waar ze hun vangst dus voor een goede prijs konden verkopen. Vraag en aanbod sloten zo veel beter op elkaar aan.

Wat is de overeenkomst met de financiële markten? Ook die zijn met de introductie van meer en meer informatie een stuk efficiënter geworden. Nieuws over prijzen reist in microseconden de wereld rond, waardoor je als belegger niet snel meer een informatievoorsprong hebt op de rest die je kan uitspelen.

Om een voorbeeld te geven, arbitrage, oftewel het benutten van prijsverschillen tussen verschillende markten, is vrijwel alleen nog weggelegd voor de snelste handelaren, vaak professionele handelshuizen.

Breder bekeken betekent dit dat de markt verslaan daarmee moeilijker en moeilijker wordt. Wat kan je als particulier dan wel doen? Een passieve beleggingsbenadering waarin je zoveel mogelijk de markt volgt, is voor veel mensen de beste oplossing. Goed letten op de kosten en het financiële nieuws wat minder volgen zijn zaken waar je wél controle over hebt.

Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.